پس کی؟ کدامین جمعه نقاب انتظار را بر می داری؟

از هر که مى پرسم مى گوید جمعه مى آیى، امّا کدام جمعه؟ در روزگار تیره ما هر روز جمعه است و

جمعه ها صبح و شب ندارند و همه عصرند. گفتم تا جمعه دیگر چند آدینه مانده است؟! گفت: یک یا

زهراى دیگر، گفتم: زهرا را تو مى شناسى؟! گفت: همان نیست که شب هاى جمعه و صبح جمعه پرده

خوان خون است و دستى بر پهلوى شکسته دارد، گفت: و همانى نیست که کبوتران فرج را در غروب

جمعه یک به یک بر بام انتقام مى نشاند؟! من میان حضور و ظهور تو سرگردانم و حیران، نمى دانم از تو

کدام را بخواهم، اگر حضور را بخواهم، ترس آن دارم که چشمانم لیاقت دیدن تو را نداشته باشد و اگر

ظهور را خواهم، نه، نمى توانم ظهور را بخواهم، چون خود نیز مى خواهى ظهور کنى امّا وقتى تنها و

غریبى چگونه ظهور کنى؟ وقتى یار و یاورى ندارى چگونه ظهور کنى؟ آخر همه این ها که مى خواهند و

مى گویند که یار و یاور تو هستند، انسان هاى جدا خورده از رنگ هستند.

عشق یعنی انتظار و انتظار                                                   عشق یعنی هر چه بینی عکس یار

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر                         عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی دیده بر در دوختن                            عشق یعنی از فراقش سوختن

عشق یعنی سر به در آویختن                            عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی لحظه های ناب ناب                         عشق یعنی لحظه های التهاب

عشق یعنی بنده فرمان شدن                            عشق یعنی تا ابد رسوا شدن

عشق یعنی گم شدن در کوی دوست                عشق یعنی هر چه در دل آرزوست

عشق یعنی یک تیمم یک نماز                             عشق یعنی المی راز و نیاز

عشق یعنی یک تبسم یک نگاه                                              عشق یعنی تکیه گاه و جان پناه

عشق یعنی سوختن یا ساختن                           عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی همچو من شیدا شدن                     عشق یعنی قطره و در یا شدن

عشق یعنی پیش محبوبت بمیر                          عشق یعنی از رضایش عمر گیر

عشق یعنی زندگی را بندگی                              عشق یعنی بندگی آزادگی

السلام علیک یا ابا صالح المهدی